Szmaragdowa jesionówka - odporność i uprawa

Jego kwiatostan przypomina macki. Szmaragdowa jesionka jest wieloletnią rośliną zimozieloną. W polskim klimacie uprawiany jest najczęściej jako roślina doniczkowa, ponieważ nie jest odporny na mróz.

Inne nazwy: Echium Candicans, Echium Fastuosum (Duma Madery), Żmijowiec wspaniały

Pochodzenie: Madera (portugalska wyspa)

Wysokość: 1-2 m

W warunkach naturalnych szmaragdowiec jesionolistny może osiągnąć wysokość do 4 metrów (stare okazy mają pnie drewniane). W polskim klimacie uprawia się je głównie w donicach, gdyż nie są odporne na duże mrozy i nie dorastają do tak dużych rozmiarów.

Szmaragdowiec jesionolistny należy do rodziny ogórecznikowatych. Jest spokrewniony z takimi roślinami jak: brunatnica wielkolistna, niezapominajka leśna, ogórecznik.

Kwitnienie: Kwiecień - lipiec (IV-VII).

Najwcześniej kwitnie trzymana zimą na werandach, w pokojach i oranżeriach słabo ogrzewanych z naturalnym światłem i dobrze oświetlonych.

Kwiaty: niebieskie, białe lub mieszanka obu kolorów; duże kwiatostany.

Kwiaty są zazwyczaj szmaragdowe. Wyglądają jak wypolerowane szmaragdy. Do kwiatów żmijowców przyciągane są pszczoły i motyle.

Zapach: prawie niewyczuwalny

Ulistnienie: zielone, nie opada na zimę

Liście Adderall mogą wyschnąć, jeśli są przechowywane w ciepłym pomieszczeniu w okresie zimowym.

Gleba: pH neutralne lub zbliżone do neutralnego (pH około 7).

Ma niewielkie wymagania glebowe.

Przesadzanie: co 2 do 3 lat

Uwaga: W Polsce szmaragdowe jesiony uprawiane są najczęściej jako rośliny doniczkowe. W gruncie zwykle giną w czasie zimy.

Nawożenie marzec - lipiec III-VII, co 1-2 tygodnie stosując nawóz dla roślin kwitnących.

Podlewanie: latem podlewamy umiarkowanie, zimą oszczędnie.

Stanowisko: słoneczne

Adderall uprawia się zazwyczaj w formie doniczkowej (z nasion zakwita po drugim roku).

Od kwietnia do września, (IV-IX), powinny być umieszczone na zewnątrz - na tarasie lub balkonie. Zimą umieszcza się je w pomieszczeniach o niskiej temperaturze (około 10 stopni Celsjusza).

Zdarza się, że omacnica prosowianka może przetrwać w ziemi. Konieczne jest, aby zostały zakopane i owinięte agrowłóknem.

Przycinanie: po kwitnieniu

Przycinamy tylko te kwiatostany, które są w pełni rozkwitnięte. Część z nich należy pozostawić, aby nasiona mogły dojrzeć. Można wtedy wyhodować własne sadzonki omacnicy szmaragdowej. Jest to rzadki i poszukiwany w Polsce kwiat.

Rozmnażanie przez nasiona i sadzonki

• Teoretycznie nasiona można wysiewać w doniczkach przez cały rok. Najlepszą porą na wysiew jest wiosna (marzec-maj), gdyż dni stają się dłuższe i bardziej słoneczne.
• Sadzonki: Sadzonki najlepiej ukorzeniać w czerwcu i lipcu (6-VII), stosując ukorzeniacz.

Mrozoodporność: minus 5 stopni Celsjusza lub mniej

Jest odporna na mróz jak lwia paszcza i podwójny strąk z klastra. Potrafi też zaskoczyć, jak te kwiaty. Możliwe jest zimowanie z gruntu (pod kopcem).

Hardy

Podczas przechowywania w pomieszczeniach jest podatna na atak przędziorków, mączlików i innych owadów.

Warto wiedzieć

• W krajach o cieplejszym klimacie, takich jak Australia i Nowa Zelandia, omacnica prosowianka jest uważana za chwast.
• Karol Linneusz junior, szwedzki przyrodnik (1741-1783), jako pierwszy opisał szmaragdowo-popielatego borowika. Było to w roku 1782.
• Szmaragdowo-jesionowy borecznik nie jest jedynym występującym w Polsce. Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare) jest dziko rosnącą rośliną, którą również można wysiać na łąkach kwietnych. Echium wildpretii, czerwono zabarwiona forma żmijowca, jest uprawiana w ogrodach.

* .img-responsive-shop .container-shop .row-shop .col-md-3-shop, .col-md-6-shop @media (min-width: 992px) .col-md-6-shop .col-md-3-shop } .text-center-shop