Grusze Bera: najciekawsze stare odmiany

Są miękkie i pyszne jak masło. Gruszki Bera występują w wielu odmianach. Wszystkie są bardzo, bardzo stare.

Obecnie grusze dzieli się na trzy rodzaje: odmiany jesienne, odmiany zimowe i odmiany letnie. Podział ten jest prosty i nieskomplikowany. Nie zawsze tak było.

Przez lata odmiany gruszek były klasyfikowane według smaku i wielkości. W XIX wieku istniało 15(!) różnych grup gruszek. W XIX wieku istniało 15(!) różnych rodzajów gruszek. Były to gruszki bera, półjagody i bergamotki. Były też okrągłe gruszki kuchenne i długie gruszki kuchenne. Każdy typ miał dziesiątki odmian i tylko botanicy lub pomolodzy byli w stanie je rozróżnić.

Dziś ten skomplikowany podział gruszek został zapomniany. Przetrwała między innymi nazwa gruszki Bera. Nie ma jednej odmiany o nazwie "gruszka Bera". Są ich dziesiątki. Wszystkie pochodzą sprzed połowy XIX wieku. Bera to nazwa, która obecnie kojarzy się z bardzo miękką i smaczną gruszką deserową.

Już w XVIII wieku nazwa gruszka Bera stała się dobrze znana. Krzysztof Kluk, botanik i ksiądz, pisał o gruszy Bera w swoim dziele "O roślinach, ich utrzymaniu, rozmnażaniu i zastosowaniu" z 1777 roku.

Butterbirn po niemiecku, Bery po francusku i Bery po angielsku to znane nazwy. Są tak nazywane, ponieważ rozpływają się w ustach jak masło.

Masło jest takie samo w języku francuskim i niemieckim. Niektóre gruszki Bery nazywane są "Maslowka", co podkreśla ich rozpływający się w ustach smak.

W Polsce w XVIII wieku za najlepsze odmiany gruszy Bera uznawano. Sto lat pozniej zas najbardziej cenione byly grusze Bera odmian , , , , , , .

Ciekawostką jest, że ponad 100 lat temu toczyła się dyskusja, czy Faworytka i Grumkowska to również odmiany gruszy Bera. Była ona uważana za aptekarską odmianę gruszy.

Gruszki Bera: najlepsze odmiany

Inne nazwy: Amanlis Butterbirne. Pochodzenie: przed 1858 r. we Francji. Owoce: średnie i duże; zielone z lekkim rdzawym rumieńcem; bardzo soczyste i smaczne; miękkie, lekko pikantne i kwaśne.

Inne nazwy (niektóre): Bachelier`s Butterbirne, Bera Bacheliera, Bera Sixa, Beurre Bachelier, Beurre Bachaelier, Beurre Six. Pochodzenie: około 1845 r. (Francja). Owoce: duże, zielono-żółte, z rdzawymi plamami i czasami delikatnym rumieńcem, bardzo soczyste, miękkie i smaczne.

Inne nazwy: Aerkebiskop Hons, Arcybiskup Hons, Archbischof Hons, Erzbischof Hons, Honsówka, Monseigner Hons, Monseigneur des Hons, Monseigneur Hons Pochodzenie: przed 1856 (Francja). Owoce: małe, średniej wielkości; bardzo smaczne i soczyste

Inne nazwy: Blancbirne (znana także jako Weisse Herbstbutterbirne), Zitronenbirne (znana także jako Zitronenbirne) Pochodzenie: co najmniej XVI wiek. Owoce są średniej wielkości, jasnożółte, z drobnymi cętkami i mają kwaśny, pyszny smak.

Inne nazwy: Bera Alexander (Francja), Bera Boska (Niemcy), Beurre Bosc (Francja), Beurre de Humboldt (Niemcy), Beurre Rose, Beurre de Humboldt Pochodzenie: Koniec XVIII wieku. Owoce są duże i bardzo duże; czerwonawe, maślane; bardzo soczyste, słodkie, lekko migdałowe.

Inne nazwy (niektóre): Beurre Diel, Beurre Du Roi, Beurre Incomparable, Beurre Magnifique, Beurre Royal, Diels Butterbirne, Diels Butterbirne. Pochodzenie: przed 1811 r. (Belgia). Owoce: średniej wielkości, jasnożółte z delikatnym ordzawieniem, bardzo smaczne, miękkie i słodkie.

Inne nazwy: Gellers Butterbirne. Pochodzenie: początek XIX wieku (Francja) Owoce są duże, zielono-żółte, z licznymi rdzawymi plamkami, o grubej, szorstkiej skórce. Są bardzo soczyste, miękkie, lekko kwaśne i winne.

Inne nazwy (niektóre): Bera Ligla, Colomas Kostliche Winterbirnebutterbirne, Ligels Butterbirne, Ligla Butterbirne. Pochodzenie: przed 1782 r., prawdopodobnie Republika Czeska. Owoce: średniej wielkości, jasnożółte z lekkim rumieńcem, bardzo smaczne i maślane.

Inne nazwy: Beurre de Merode, Beurre de Westerloo Pochodzenie: około 1800 r. (Belgia). Owoce: duże, zielone, w miarę dojrzewania żółte z lekkim rumieńcem. Bardzo smaczne, maślane i słodkie.

Inne nazwy: Gray Pears, Gray Summers, Gray Delicious, Gray Bera. Pochodzenie: XVII wiek (Francja) Owoce są średniej wielkości, rdzawe, czasem z lekkim różowym rumieńcem, maślane, bardzo smaczne, delikatne i słodkie.

Inne nazwy (niektóre): Beurre Easter, Dean Winter, Easter Beurre, Hildesheimer Winterbergamotte, Laures Englische Butterbirne. Pochodzenie: XVIII wiek (Belgia). Owoce: duże lub średniej wielkości; zielone z rdzawymi plamami i rumieńcem od słońca. Bardzo smaczne, miękkie, słodkie i lekko pikantne.

Inne nazwy: Beurre Rouge dAutomne (niektóre), Rothe Herbstbutterbirne. Pochodzenie: co najmniej od 1790 r. (Francja). Owoce: średniej wielkości; żółto-zielone, z rdzawym rumieńcem; miękkie i pikantne

Inne nazwy (niektóre): Beurre d Arenberg, Beurre dHardenpont dHiver, Hardenpont Buttercup. Pochodzenie: przed 1759 r. (Belgia). Owoce: bardzo duże i duże, zielono-żółte, z drobnymi cętkami. Wspaniały smak, lekko kwaśny z nutą melona.

Inne nazwy: Capiaumonts Butterbirne (niektóre), Capiaumonts Butterbirne Herbs Butter Birne (niektóre), Capiomant (niektóre). Pochodzenie: przed 1787 r. w Belgii. Owoce: średniej wielkości; zielonkawożółte, a następnie rdzawe; czasami z różowym rumieńcem od słońca. Średnio miękkie, maślane; lekko ziarniste; pikantne; najlepsze po obraniu.

Inne nazwy: Clairgeaus Butterbirne (niektóre), Bere Klierzo. Pochodzenie: Przed 1848 r. (Francja). Owoce: bardzo duże i duże owoce; zielono-żółte lub żółtawe z dużym różowym rumieńcem po dojrzeniu. Soczyste, miękkie, delikatne i bardzo smaczne.

Inne nazwy: Beurre Alexandr Lucas, Lucasova Maslowka. Pochodzenie: przed 1870 rokiem. Pogranicze Francji i Niemiec. Owoce: średniej i dużej wielkości, zielone i żółte, gdy dojrzałe; czasami z subtelnym rumieńcem; średnio słodkie; miękkie, soczyste i lekko kwaśne.

Inne nazwy: Von Humboldts Butter Birde Pochodzenie: 1809 (Belgia). Owoce: Duże do średnich; zielonkawożółte i żółte z rdzawymi plamkami, czasem z rumieńcem. Bardzo smaczne, delikatne, soczyste, o lekko korzennym smaku.

Inne nazwy: Butterbirn (niektóre), Treeberry, Flemish Butterbirn (niektóre), Holzfarbige Butterbirn (niektóre), Treetop. Pochodzenie: Przed 1810 r. (Francja). Owoce: duże, bardzo duże, zielonkawożółte z lekkim rumieńcem i nieregularnym ordzawieniem. Maślane, soczyste, bardzo słodkie i lekko pikantne.

Inne nazwy (niektóre): Beurre Colomas Automne, Beurre de Picquery, Colomas Herbst Butterbirne, Colomas Herbstbutterbirne, Coloma Autumn. Pochodzenie: 1783, Belgia Owoce: średniej wielkości; jasnozielone, żółknące w miarę dojrzewania; z lekkim ordzawieniem. Bardzo rzadko brązowe. Bardzo smaczne, miękkie i słodkie.

Biblioteka Wageningen UR w Holandii wyraziła zgodę na publikację rysunków gruszek pochodzących z XIX wieku.