Grusza kongresowa: uprawa, odporność i zapylacze

Produkuje duże owoce. Grusza Congress to stara odmiana, której początki sięgają XIX wieku. Jej gruszki zostały ocenione jako jedne z najlepszych na całym świecie. Mają orzeźwiający smak.

Inne nazwy: Andenken an den Congress, Congress-Birne, Kongressbirne, Souvenir du Congres, Souvenir of the Congress, Souvenir du Congres Pomologique de France.

Pochodzenie: około 1857 r. (Francja).

Dojrzewanie: Wrzesień

Owoce: duże lub bardzo duże (około 10 cm długości i 40 dag wagi); pękate i lekko niekształtne; skórka cienka i gładka, jasnożółta, z lekkim rumieńcem. Miąższ kremowy, rozpływający się, bardzo smaczny i orzeźwiający, o cytrynowo-korzennym smaku, bez pestki; lekko aromatyczny.

Gruszki kongresowe mają wspaniały smak. Najlepiej jeść je prosto z drzewa. Odmiana ta jest uważana za jedną z najlepszych na świecie. Nie powinny być przechowywane dłużej niż 2 miesiące.

Gleba: żyzna, najlepiej piaszczysto-gliniasta. Idealny jest odczyn lekko kwaśny (pH 6,2-6,7).

Stanowisko: słoneczne i osłonięte od wiatrów

Problemem może być... waga kongresowych gruszek. Kiedy dojrzewają, stają się tak ciężkie i duże, że mogą się przewrócić (i potłuc). Mogą również łatwo spaść pod wpływem wiatru. Gałęzie mogą również łamać się pod ciężarem. Grusze kongresowe często wymagają podparcia gałęzi dojrzewającymi owocami.

Grusza Congress osiąga średnie rozmiary. Zaczyna regularnie owocować bardzo wcześnie. Plony są umiarkowanie duże.

Odporność: dobra

Grusza kongresowa wymaga ochrony przed mrozem w młodym wieku. Jest jednak bardziej odporna na mróz niż np. popularne w Polsce grusze. Nie jest podatna na wiele chorób.

Nadaje się wyłącznie do uprawy amatorskiej. Rośnie bez oprysków chemicznych. Odmiana ta jest podatna na opadanie gruszek na wietrze. Warto sadzić ją w niskich rzędach przy ścianach i bramach. Dobrze się prezentuje, a owoce rzadziej opadają przedwcześnie.

Zapylacze: Lektjera i Trewinka

Interesujące fakty

• Grusza kongresowa jest zabytkiem. Drzewo zostało nazwane na cześć międzynarodowego spotkania specjalistów sadowniczych lub pomologów w Paryżu w 1867 roku. Żywy pomnik okazał się bardzo trwały, ponieważ odmiana Kongresówka jest nadal ceniona i uprawiana w XXI wieku, ale przez amatorów.

• Hodowcą Kongresówki był M. Moral. Po raz pierwszy Kongresówka została opisana w 1868 roku.

• Już w XIX wieku sadownicy zachwycali się gruszą kongresową. W 1874 roku została doceniona przez czasopismo "California Farmer and Journal of Useful Sciences" za jej uprawę w USA.

• Najprawdopodobniej bracia Bardet, znani siedleccy ogrodnicy, sprowadzili gruszę kongresówkę do Polski w latach 1872-1874.

• Profesor Edmund Jankowski (1849-1938), znany polski znawca roślin sadowniczych, wymyślił nazwę "Kongresówka". "Nadałem jej polską, obecnie powszechnie przyjętą nazwę, ze względu na zwięzłość", napisał o gruszkach Kongresówka w Ogrodniku Polskim, 1892.

• IV Zjazd Sadowników w Częstochowie w 1909 r. zalecił uprawę Kongresówki na ziemiach polskich.

Inne stare odmiany grusz

Źródło: *Wiedza własna*"Sad i ogród owocowy", Edmund Jankowski (1912). *"Ogrodnik Polski", 1892 *"Deutsche Pomologie" Wilchelm Lauche, 1882-1883.